Mesnatë, nesër kur të zbardhet fush’ e shkretë,
Do nisem. Se më pret, e di që jam vonuar;
Do shkonj nga pylli dhe mali i përpjetë;
Më tepër s’mund te pres larg teje i mërguar.
Do të bares me sytë nëe kujtimet kridhur
Pa par’ asgjë, pa ndjer’ asnjë shamatë;
I vetëm, i panjohur, krrusur, duarlidhur,
Vrerosur, edhe dita do te behet natë.
S’kam për të par’ as perëndimin ar e zjarr
As lundrat me pëlhura tutje në luginë,
Dhe kur t’arrinj, me gjunjë do të vë mi varr
Një tufë lule borsilok e trëndelinë.
No comments:
Post a Comment